Kapıda İstanbul İçeride Yalnızlık Duruyor



kapı çalınıyor, açıyorum istanbul
ziller çalıyor beynimde, açıyorum istanbul
arta kalan çıplak bakışlar yani

üşüyen bir gece bekçisiyle
kader paylaşımına gidiyor
gece ayazı yemiş bir köpek

içimde guruldayan deniz telaş içinde
ansızın kapı çalınması üzerine yağan oda kalabalığında
dağılanı topluyor geceden
ayıklanmış köpekler ve bekçilerden

senden kalanı topluyor alelaceleciliğim
uzun ve kesik kapı çalınıyor
kapıyorum İstanbul
ağlamaklı duruyor kapıda İstanbul

kapıyı çalıyorlar, istanbul diye
açıyorum: yalnızlık
oysa yalnızlığım duruyor öylece
kapıda duruyor, istanbul istanbul diye

kapıyı çalıyorlar :

açıyorum… istanbul

kapıyorum… yalnızlık


istanbul kadar kalabalık bir yalnızlık